Teatr amatorski, czyli wartości na scenie i poza nią

12 kwietnia w świetlicy Perlejewie blisko 200 osób obejrzało przedstawienie amatorskiej grupy teatralnej pt. "Męka Pańska". Ta sama grupa wystawia też "Herody".

Pierwsze wzmianki o teatrze amatorskim w Polsce są z XV wieku. Teatry były na dworach. Lepsze, gorsze, wędrowne, a chociażby i wiły z "Historii żółtej ciżemki". W Warszawie w roku 1860 istniało 15 grup teatrów amatorskich, w Galicji teatry amatorskie działały w 461 gminach na Śląsku. Ważnym aspektem teatru amatorskiego w XIX wieku była dobroczynność - w Ciechanowcu np. grano na rzecz pogorzelców. W dwudziestoleciu międzywojennym rozwijały się teatry środowisk ludowych i proletariackich związanych z Polską Partią Socjalistyczną. Np. w naszych okolicach młodzieżowy Teatr Ludowy w Lubiejkach. W latach dwudziestych na wsi powstało ponad 10.000 zespołów! W czasie II wojny światowej wiele teatrów prowadziło działalność konspiracyjną. Niektóre działały przy polskich formacjach zbrojnych, były też teatry jenieckie. Po wojnie, m.in. dzięki poparciu władz, teatr amatorski przekształcił się w ogromny ruch teatralny w miastach, na wsi, w szkołach, domach kultury, świetlicach zakładowych itp. Weźmy np. teatr w Chełmie - w latach 1906 - 1991 wystawił 220 różnych sztuk. Teatry amatorskie stanowią wielką wartość w małych środowiskach. Integrują, pozwalają realizować się artystycznie, zrobić coś dla społeczności.

12 kwietnia w świetlicy Perlejewie blisko 200 osób obejrzało przedstawienie amatorskiej grupy teatralnej pt. "Męka Pańska". Ta sama grupa wystawia też "Herody".

Sztuka przedstawia mękę i śmierć Chrystusa. Oparta jest na tekstach biblijnych, a uzupełniona o całkiem współczesne odniesienia. Dobre nagłośnienie, ciekawa scenografia, takież kostiumy i charakteryzacja. Szybka zmiana dekoracji. Może tylko światło powinno być nieco lepsze. Publiczność nie tylko liczna, ale i kulturalna. Nie dzwonił żaden telefon, nikt się nie kręcił i nie wychodził. Nikt bowiem się nie nudził, tym bardziej, że na scenie sami znajomi. Dawny wikariusz z Perlejewa, przedsiębiorca, rolnicy, całe rodziny. Wyrazy uznania dla wszystkich, bo dużo odwagi wymaga od statecznego, dorosłego człowieka, żeby ubrać się w teatralny kostium i wyjść na scenę, kiedy na widowni są sami znajomi. Trema na początku przedstawienia ustąpiła szybko. Aktorzy zawodowi nawet po 60 latach pracy mają tremę. Mają tremę, bo szanują publiczność. W zawodowych teatrach są suflerzy. Byli i w Perlejewie, ale nie mieli za dużo roboty. Jak nie wystarczyła podpowiedź, aktorzy - a grali "Mękę" już 12 raz - szyli, improwizowali, i to dosyć dobrze. Największe - śmiem użyć tego słowa - wrażenie zrobił na mnie Judasz. Na początku trochę nieśmiało wypowiadający kwestię, potem już odważniej, bardzo wiarygodnie, grał słowem i ciałem.

Gościem w Perlejewie był biskup Piotr Sawczuk. Prócz niego, kilka słów powiedzieli wójt Jakub Krzysztof Wierzbicki i Bożena Bujno - spiritus movens przedsięwzięcia.

Sztuka "Męka Pańska", obsada: Jezus - Henryk Gromadko; apostołowie: Judasz - Wojciech Żero, Szymon Piotr - Grzegorz Czarkowski, Jan - Stanisław Moczulski, Jakub - Tomasz Moczulski, Tomasz - Bogusław Twarowski, Filip - Stanisław Zalewski, Andrzej - Edward Czarkowski, Bartłomiej - Stanisław Kosk, Mateusz - ks. Daniel Konik; pozostali apostołowie: Adam Halliop, Andrzej Leszczyński, Robert Twarowski; Najwyższa Rada Żydowska: Kajfasz - Henryk Boguszewski, Annasz - Grzegorz Leszczyński, Nahum - Tomasz Chicheł, Natan - Bogdan Twarowski, Johanan - Eugeniusz Czarkowski, Nikodem - Franciszek Czarkowski, Józef - Krzysztof Cieśluk; Piłat - Bogdan Prywata; Herod - ks. Piotr Wyszomierski; Sługa Heroda - Leszek Mioduszewski; Setnik - Jarosław Oksztul; Żołnierze - Tadeusz Borzym, Henryk Mioduszewski; Matka Jezusa - Emilia Moczulska; Szymon z Cyreny - Stanisław Kosk; Weronika - Magdalena Czarkowska; Płaczące Niewiasty - Alina Fronc, Ewa Czarkowska, Weronika Wojtkowska. Suflerki - Iwona Czarkowska i Mirosława Zalewska. Charakteryzatorka - Dorota Twarowska. Drzewka do Ogrodu Oliwnego - Tomasz Radziszewski. Śpiew pieśni pasyjnych - organista, Mieczysław Fronc. Obsługa techniczna i muzyczna - Wiesław Bujno. Reżyseria i scenografia - Bożena Bujno.

Brawo!

jsw, fot. jsw